Jak pozbyć się zaparć?
Zaparcie to zbyt mała częstotliwość wypróżnień i towarzyszące temu objawy. Zaparcia są częste, a jeśliwystępują przewlekle, to najczęściej ich przyczyną sązaburzenia czynnościowe (czyli nie są związane z chorobąorganiczną). Terapia polega na wprowadzeniu nawykówsprzyjających prawidłowym wypróżnieniom: aktywnościfizycznej oraz przyjmowaniu odpowiedniej ilości płynów ibłonnika. Objawy obecne dwa lub więcej z poniżej przedstawionychobjawów:liczba wypróżnień ≤2-3 razy na tydzień,trudności w zapoczątkowaniu codziennej defekacji (oddawaniastolca) z koniecznością nadmiernego parcia i towarzyszącymuczuciem niepełnego wypróżnienia lub oddawanie suchego,zbitego stolca podczas przynajmniej 25% wypróżnień,stolce zbite lub „bobkowate” w ≥ 25% wypróżnień,uczucie zablokowania odbytu lub odbytnicy przy ≥25% defekacji,zaparcie ciężkie oznacza ≤2 wypróżnienia na miesiąc.Potocznym określeniem zaparć jest zatwardzenie.nasilone parcie na stolec w trakcie ≥ 25% wypróżnień,potrzeba ręcznych manipulacji przy ≥ 25% defekacji, Zaparcia, wzależności od przyczyny, dzielimy na pierwotne (idiopatyczne)i wtórne wywołane przez inne czynnikiPierwotne – czynnościowe zaparcia, które można rozpoznaćpo wykluczeniu przyczyn pozajelitowych, są związanez nieprawidłową motoryką i funkcją jelita. Są najczęstszą przyczyną przewlekłego, zaparcia, nie stwierdza się choroby organicznej. NACZĘSTSZE CZYNNIKI STYLU ŻYCIAPOWODUJĄCE ZAPARCIA PIEROWTNE KTÓRE MUSISZ WYELIMINOWAĆ Przewlekłe zaparcia mają związek z małym spożyciem:błonnika pokarmowegooraz płynów.Błonnik pokarmowy jest elementem nietrawionym przez enzymy w jelicie cienkim. Dzięki temu dostaje się on w postaci niezmienionej do okrężnicy, gdzie zatrzymuje wodę i zwiększa masę stolca.Błonnik może być składnikiem:spożywanego pokarmu Lub być dostarczany w postaci oczyszczonej jakosuplement. DIETA POWNNA BYĆ BOGATA W BŁONNIK Wyróżniamy błonnik: Preferowany jest błonnik rozpuszczalny, ponieważ powoduje mniej działań niepożądanych w porównaniu z błonnikiem nierozpuszczalnym. Zalecana dobowa dawka błonnika w postaci suplementu wynosi 12 g/dobę. W celu uniknięcia objawów niepożądanych, do których najczęściej należą dyskomfort w jamie brzusznej i wzdęcia brzucha. Korzystne może być stopniowe zwiększanie dawki błonnika, co tydzień o 3 g/dobę. Umiarkowane zwiększenie wypijanych płynów nie powoduje istotnego wpływu na czynność motoryczną jelita grubego, jednak przyjmowanie co najmniej 2 litrów płynów dziennie potęguje korzystny wpływ podaży błonnika pokarmowego. Pamietaj jeśli przyjmujesz dodatkowo błonnik → zawsze popij go wodą, by nie mieć nieprzyjemnych dolegliwości. Pierwszą podstawową rzeczą w terapii będzie wprowadzenie błonnika rozpuszczalnego. Poniżej znajdziesz rekomendowane źródła błonnika. Wybierz jeden który najbardziej będzie pasować do Twojego organizmu. I stosuj w podanych dawkach. SZCZEGÓŁOWE INFORMACJE ZNAJDZIESZ W EBOOKU
Czym jest SIBO?
SIBO leży u podstaw objawów związanych z funkcjonalnymi zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi (FGD). Przerost bakteryjny jelita cienkiego (SIBO) to stan definiowany przez liczbę bakterii typu okrężnicy w jelicie cienkim równą lub większą niż 105 jednostek tworzących kolonie na mililitr (CFU/ml), a także zmianę standardowego stosunku mikrobioty jelita cienkiego. Inaczej przerost bakteryjny jelita cienkiego (SIBO) tozaburzenie charakteryzujące się różnicami w ilości, jakości i lokalizacji mikrobioty jelita cienkiego. Nadmiernej populacji bakterii w jelicie cienkim. . Standardowa definicja to 105 CFU/ml bliższej aspiracji jelita czczego, towarzyszy pojawienie się: Gram-dodatnichGram-ujemnych organizmów tlenowych, a także beztlenowców, które zwykle występują częściej w okrężnicy. Główne bakterie związane z SIBO to Streptococcus, Staphylococcus, Bacteroides, Lactobacillus, Enterobacteriaceae–Escherichia, Klebsiella lub Proteus. Przyczyny powstawania SIBO Pierwszym powiązaniem są zaburzenia układu pokarmowego. Główną przyczyną podstawowej patologii,prowadzącej do stymulacji odpowiedzi zapalnej i przewlekłego stanu prozapalnego jest:wyższa przepuszczalność lipopolisacharydu (LPS), jest wymieniana jako główna przyczyna podstawowej patologii, która prowadzi do stymulacji odpowiedzi zapalnej i przewlekłego stanu prozapalnego, zaburzenia budowy jelit lub funkcji motorycznych, niewydolność trzustki, przewlekła choroba wątroby, uchyłki jelita cienkiego.Dobrze znane czynnki ryzyka nadmiaru bakterii jelitowych:dysfunkcja barier ochronnych, hipochlorhydria, będąca wynikiem spadku ilości soku żołądkowego, nadużywanie IPP (inhibitor pompy protonowej), lek hamujący wydzielanie kwasu solnego w soku żołądkowym, kolonizacja Gram-ujemnym Helicobacter pylori (zaobserwowano, że pacjenci z zakażeniem H. pylori i dodatnim wynikiem testu oddechowego 13C-mocznik mają jeszcze wyższe ryzyko SIBO), wzrost pH żołądka (powoduje dysbiozę w żołądku i jelicie cienkim). Badania SIBO Obecnie diagnoza SIBO może być przeprowadzona dwoma metodami:inwazyjną – posiew aspiracyjny jelita cienkiego,nieinwazyjną – testy oddechoweW obu przypadkach potwierdzone rozpoznanie rozpoznaje się na podstawie: nieprawidłowych ilości ładunku bakteryjnego, lub metanogennego.Aby rozróżnić trzy typy SIBO:-z dominacją metanu,-z dominacją wodoru,-i z dominacją siarczków.Konieczne jest zmierzenie rodzaju gazu wytwarzanego przez mikroorganizm podczas procesu fermentacji i wrazie potrzeby ocenia się go za pomocą testów oddechowych. Liczba bakterii tlenowych i beztlenowychna mililitr aspiratu jelita czczego równa lub większa niż 105 sugeruje SIBO. Jak objawia się SIBO Częstymi dolegliwościami u pacjentów z SIBO są objawy:Ogólne i żołądkowo-jelitowe:-utrata masy ciała-osłabienie-ból brzucha-przewlekła biegunka (wodnista lub tłuszczowa)-wzdęcia-odbijanie-ból brzucha-zaburzenia rytmu defekacji-uczucie pełności w jamie brzusznej-zaparcie (w przypadku rozrostu w jelitach drobnoustrojów produkujących metanW zaawansowanej chorobie zaburzenia światła jelita wywołane przerostem bakterii, pociągają za sobą:Utratę masy ciała i niedożywienie (niedobory żywieniowe), nasilający się zespół złego wchłaniania zaostrza stan iprowadzi do poważniejszych powikłań, takich jak: niedokrwistość, niedobory witamin A i D rozpuszczalnych w tłuszczach (osteomalacja lub osteoporoza, tężyczka, zaburzenia troficzne naskórka, kurza ślepota), hipoproteinemia – zespół jelitowej utraty białka (obrzęki), objawy niedoboru witaminy B12 (ataksja,neuropatia obwodowa, objawy niedokrwistości), rumień guzowaty, osutka plamisto-grudkowa, niekiedy dopowiększenia obwodu brzucha i wyczuwalnych poszerzonych pętli jelitowych. Na czym polega dieta SCD? Dieta SCD która również ogranicza fermentowalne węglowodany, to dieta eliminująca pewne węglowodany: wyłącza zboża, większość mleka (z wyjątkiem długo fermentowanego jogurtu i twardych serów), słodyczy poza miodem, oraz przetworzonych produktów.Idee stojące za SCD: zmniejszenie fermentacji niedigestowanych węglowodanów, zmniejszenie przerostu bakterii i lokalnego stanu zapalnego jelit. Dieta SCD, poprzez eliminację trudnych do strawienia węglowodanów, może pomóc w redukcji objawówzwiązanych z SIBO, takich jak: wzdęcia, bóle brzucha czy zaburzenia trawienia. Dlaczego dieta SCD w SIBO, a nie powszechnie zalecana dieta low fodmap? Wyniki badań porównujące stosowanie diety LOW FODMAP i SCD sugerują, że jednak dieta SCD może być bardziej skuteczna w długoterminowym łagodzeniu objawów żołądkowo-jelitowych. Sugerują również, że dieta SCD może poprawiać stan zapalny jelit i objawy żołądkowo-jelitowe, co może być korzystne również u pacjentów z SIBO. Natomiast stosowanie diety low-FODMAP przez okres od 4 do 9 tygodni może niekorzystnie zmniejszyć liczebność Actinobacteria, szczególnie korzystnych Bifidobacterium. Zmniejsza Akkermansia muciniphila, która bierze udział w poprawie funkcji metabolicznych gospodarza i Faecalibacterium prausnitzii, które mogą mieć właściwości przeciwzapalne. Co mówią badania naukowe? W randomizowanym badaniu porównano skuteczność diety SCD i diety śródziemnomorskiej u pacjentów z chorobą Crohna. Po 6 tygodniach 46,5% pacjentów stosujących dietę SCD osiągnęło remisję objawową, co sugeruje potencjalną skuteczność tej diety w poprawie zdrowia jelit. Według badań naukowych po 6 tygodniach następuje wyleczenie w 46% obszarów jelit. Uzyskano również poprawę parametrów klinicznych u pacjentów z chorobami zapalnymi jelit. Zmiany w składzie mikrobiomu jelitowego, co może wpływać na równowagę mikroflory jelitowej. U niektórych pacjentów korekcja dysbiozy, zmiany obserwowane były już po 2 tygodniach. Wzrost złożoności mikrobiomu (większa różnorodność), zmiany w obfitości niektórych klastrów bakterii takich jak Clostridia; wpływ na specyficzne taksony. Inne badania mówią o zmianach już po 1–2 tygodniach: poprawa objawów, mikrobiota przesuwająca się w kierunku bardziej zbliżonym dozdrowych osób. Wzrost równomierności i ogólnej różnorodności. Zmniejszenie pewnych bakterii potencjalnie szkodliwych (np. Fusobacterium ulcerans) orazwzrost Enterobacteriaceae. Eliminacja pewnych węglowodanów, które nie są trawione w jelicie cienkim, zmniejsza substrat dla bakterii fermentujących w jelicie grubym, co może ograniczać nadmierną fermentację i powstawanie potencjalnie szkodliwych produktów metabolizmu bakteryjnego.Poprawa funkcji bariery jelitowej. Mniej stymulacji zapalnej ze strony bakterii i ich produktów (np. endotoksyn, lipopolisacharydów).Zmiany w profilu metabolitów bakteryjnych (np. krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych, które mają działanie ochronne). Już teraz możesz przetestować dietę SCD Pobierz 3 dniowy darmowy jadłospis o kaloryczności 1600 kcal lub 2200 kcal
Czy możemy przyśpieszyć metabolizm? Co to właściwie znaczy? A jeśli tak to co powinniśmy zrobić?
jak przyśpieszyć metabolizm
PRZYCZYNY OTYŁOŚĆI WTÓRNEJ
Otyłość wtórna to stan, w którym nadmierna masa ciała jest wynikiem innej choroby lub przyjmowania pewnych leków. Innymi słowy, otyłość nie jest bezpośrednim skutkiem nadmiernego spożycia kalorii, ale efektem ubocznym innych procesów zachodzących w organizmie ZESPÓŁ CUSHINGA Zespół Cushinga jest wywołany nadmiarem endolub egzogennych glikokortykoidów, a jednym z kluczowych objawów nadmiaru glikokortykoidów jest otyłość charakteryzująca się rozmieszczeniem tkanki tłuszczowej głównie na tułowiu i twarzy, a nie obejmująca kończyn. Częstość występowania zespołu Cushinga wynosi 10-15 osób na milion, jednak badania przeprowadzone wśród osób z cukrzycą, otyłością, nadciśnieniem i osteoporozą wskazują na większą częstość występowania tej patologii w wymienionych populacjach. Kliniczną manifestacją zespołu Cushinga mogą być typowe objawy jak: NIEDOCZYNNOŚĆ TARCZYCY Ponieważ trijodotyronina (T3) pobudza termogenezę oraz zwiększa zużycie energii, a także odgrywa istotną rolę w regulacji pobierania pokarmu, metabolizmie glukozy i lipidów. Podwyższone stężenie TSH, sugerujące subkliniczną niedoczynność tarczycy, było często obserwowane u osób otyłych. Jawna niedoczynność tarczycy niewątpliwie prowadzi do przyrostu masy ciała, jednak stopień nasilenia zmian hormonalnych powodujący zwiększenie masy ciała pozostaje przedmiotem dyskusji. NIEDOBÓR HORMONU WZROSTU Hormon wzrostu (GH) w sposób istotny wpływa na budowę, proporcję i skłąd tkanek oraganizmu. W warunkach in vitro hamuje różnicowanie adipocytów oraz stymuluje proliferację preadipocytów. Hormon ten wywiera działanie poprzez własny receptor lub poprzez stymulację syntezy insulinopodobnego czynnika wzrosty typu I (IGF-I), niezbędnego dla procesów proliferacji i różnicowania preadipocytów. ZESPÓŁ POLICYSTYCZNYCH JAJNIKÓW W wielu badaniach wykazano związek między otyłością a występowaniem zespołu policystycznych jajników (PCOS) u kobiet. Jest to najczęstsza endokrynopatia układu rozrodczego, dotyczy 5-10% kobiet, spośród których połowa ma nadwagę lub otyłość. Tkanka tłuszczowa trzewna jest odpowiedzialna za powstawanie zaburzeń metabolicznych i endokrynologicznych, które sprzyjają rozwojowi PCOS. Tłuszcz trzewny upośledza działanie insuliny, a hiperinsulinizm poprzez stymulację proliferacji komórek tekalnych pęcherzyków jajnikowych może skutkować rozwojem hiperandrogenizmu. Dodatkowo podwyższone stężenie androgenów upośledza wychwyt glukozy przez tkanki obwodowe i pogłębia insulinooporność, a także sprzyja odkładaniu tłuszczu w obrębie jamy brzusznej. INSULINOMA Rzadką wtórną przyczyną otyłości może być rónież wyspiak trzustki wydzielający insulinę. Jest to najczęstszy guz neuroendokrynny trzustki (70-80% wszystkich wyspiaków), występuje z częstością 1 do 4 przypadków na milion osób rocznie. W 90% jest to guz pojedynczy i łagodny, 10% to guzy mnogie, 10 złośliwe a około 16% to guzy związane z zespołem gruczolakowatości wewnątrzwydzielniczej typu 1. Insulina wytwarzana w nadmiarze przez guz jest przyczyną hipoglikemii, która najczęściej występuje na czczo. Uczucie głodu towarzyszące hipoglikemii skłania chorych do częstszego przyjmowania posiłków i w przypadku długiego czasu trwania choroby odpowiada za przyrost masy ciała. ZESPÓŁ BARDETA – BIEDLA CHOROBA DERCUMA TŁUSZCZAKOWATOŚĆ BOLESNA
Jak pozbyć się uciążliwych zaparć?!
1.Na czczo wypija szklankę wody z miodem, co pobudzi perystaltykę jelit. 2. Spożywaj posiłki regularnie, co 3-4 godziny, a ostatni najpóźniej 2-3 godziny przed snem. 3. Zwiększ spożycie błonnika pokarmowego z dietą, który powoduje wzrost objętości stolca i przyspiesza pasaż jelitowy. Zwiększenie ilości błonnika należy przeprowadzić stopniowo, ponieważ nagła zmiana może być przyczyną wzdęć i innych dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. 4. Zwiększenie podaży błonnika jest skuteczne w leczeniu zaparć, kiedy towarzyszy mu odpowiednia ilość wypijanych płynów. Zalecane jest spożywanie min. 2,5 litra płynów dziennie. Przede wszystkim powinna być to woda, ale źródłem płynów będą też napary z herbaty, kawy i ziół, zupy, koktajle, fermentowane produkty mleczne. Dodatkowo można spożywać wodę wysokozmineralizowaną bogatą w magnez, która poprawia konsystencję stolca i przyspiesza perystaltykę jelit. 5. Spożywaj warzywa i owoce w ilości minimum 400 g dziennie. Warzywa jedz jak najczęściej, dodawaj je do większości posiłków w ciągu dnia. Nie zapominaj o kiszonkach (np. kapuście i ogórkach), które korzystnie wpływają na mikrobiotę jelitową. Owoce spożywaj w mniejszej ilości, ponieważ zawierają więcej cukrów prostych. 6. Wybieraj pełnoziarniste produkty zbożowe, tj. pieczywo razowe, graham, kasze gruboziarniste, naturalne, płatki zbożowe, makarony razowe, ryż brązowy. 7. Do posiłków dodawaj orzechy, nasiona i pestki, które są doskonałym źródłem błonnika pokarmowego. Zalecana dzienna porcja wynosi 30 g, czyli garść. 8. Spożywaj codziennie fermentowane produkty mleczne, tj. jogurty, kefiry, zsiadłe mleko, korzystnie wpływają na mikrobiotę jelitową, a w efekcie wspomagają perystaltykę jelit. 9. Ogranicz spożycie produktów będących źródłem cukrów prostych (np. cukru używanego do słodzenia napojów, słodyczy, wyrobów cukierniczych) i tłuszczów (np. tłustych sosów, smażonych potraw, panierowanych mięs), które spowalniają pracę przewodu pokarmowego, powodują wzdęcia i uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej. 10. Organicznymi przyczynami zaburzeń defekacji są: osłabienie siły mięśni tłoczni brzusznej i mięśni krocza przez choroby wyniszczające, leżący i siedzący tryb życia; rozszerzenie jelita grubego wrodzone lub nabyte (przez np. częste lewatywy) oraz choroby układu nerwowego (wiąd rdzenia, guzy ogona końskiego). 11. Dlatego dbaj o regularną aktywność fizyczną, która wspomaga perystaltykę jelit. 12. Czynnościowymi przyczynami zaburzeń defekacji są: zaparcia nawykowe (powstrzymywanie się od wypróżnień, wadliwa pozycja przy defekacji); skurcze zwieracza odbytu (w nerwicy, żylakach odbytu, szczelinach odbytu). 13. Dlatego unikaj wstrzymywania parcia na stolec. Zwróć również uwagę na swoją pozycję, za korzystną uważane jest siedzenie z kolanami uniesionymi lekko ponad biodra, np. stosując podwyższenie pod stopy. 14. Unikaj stresu i wypracuj sposób radzenia sobie z nim. Przydatna będzie psychoterapia, oraz inne techniki relaksacyjne oparte na uważności i medytacji, ćwiczenia oddechowe lub joga. LEKI KTÓRE MOGĄ WYWOŁAĆ ZAPARCIA
Jak powinna wyglądać dieta w czasie odrobaczania
POZOSTAŁE ISTOTNE ZALECENIA SKUTKI ZAKAŻENIAMI PASOŻYTNICZYMI
