Opis
Dieta SCD 2000 (14 dniowa – cz.2 ) od Lorem Natura
Wybierz swoją kaloryczność 1600 kcal lub 2200 kcal
To dieta dedykowana dla osób z SIBO (ang. small intestinal bacterial overgrowth), czyli w zespole rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego.
Co zawiera jadłospis?
- 32 stron, z czego 29 stron to diety,
- 70 posiłków wraz z przepisami,
- podaną kaloryczność, ilośc białka, tłuszczy i węglowodanów,
- codziennie inna dieta,
- 5 posiłków (śniadanie, drugie śniadanie, obiad, podwieczorek i kolację)
Czym jest SIBO?
SIBO leży u podstaw objawów związanych z funkcjonalnymi zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi (FGD). Przerost bakteryjny jelita cienkiego (SIBO) to stan definiowany przez liczbę bakterii typu okrężnicy w jelicie cienkim równą lub większą niż 105 jednostek tworzących kolonie na mililitr (CFU/ml), a także zmianę standardowego stosunku mikrobioty jelita cienkiego. Inaczej przerost bakteryjny jelita cienkiego (SIBO) to
zaburzenie charakteryzujące się różnicami w ilości, jakości i lokalizacji mikrobioty jelita cienkiego. Nadmiernej populacji bakterii w jelicie cienkim. . Standardowa definicja to 105 CFU/ml bliższej aspiracji jelita czczego, towarzyszy pojawienie się: Gram-dodatnich
Gram-ujemnych organizmów tlenowych, a także beztlenowców, które zwykle występują częściej w okrężnicy. Główne bakterie związane z SIBO to Streptococcus, Staphylococcus, Bacteroides, Lactobacillus, Enterobacteriaceae–Escherichia, Klebsiella lub Proteus.
Na czym polega dieta SCD?
Dieta SCD która również ogranicza fermentowalne węglowodany, to dieta eliminująca pewne węglowodany: wyłącza zboża, większość mleka (z wyjątkiem długo fermentowanego jogurtu i twardych serów), słodyczy poza miodem, oraz przetworzonych produktów.
Idee stojące za SCD: zmniejszenie fermentacji niedigestowanych węglowodanów, zmniejszenie przerostu bakterii i lokalnego stanu zapalnego jelit. Dieta SCD, poprzez eliminację trudnych do strawienia węglowodanów, może pomóc w redukcji objawów
związanych z SIBO, takich jak: wzdęcia, bóle brzucha czy zaburzenia trawienia.
Dlaczego dieta SCD w SIBO, a nie powszechnie zalecana dieta low fodmap?
Wyniki badań porównujące stosowanie diety LOW FODMAP i SCD sugerują, że jednak dieta SCD może być bardziej skuteczna w długoterminowym łagodzeniu objawów żołądkowo-jelitowych. Sugerują również, że dieta SCD może poprawiać stan zapalny jelit i objawy żołądkowo-jelitowe, co może być korzystne również u pacjentów z SIBO.
Natomiast stosowanie diety low-FODMAP przez okres od 4 do 9 tygodni może niekorzystnie zmniejszyć liczebność Actinobacteria, szczególnie korzystnych Bifidobacterium. Zmniejsza Akkermansia muciniphila, która bierze udział w poprawie funkcji metabolicznych gospodarza i Faecalibacterium prausnitzii, które mogą mieć właściwości przeciwzapalne.
Co mówią badania naukowe?
W randomizowanym badaniu porównano skuteczność diety SCD i diety śródziemnomorskiej u pacjentów z chorobą Crohna. Po 6 tygodniach 46,5% pacjentów stosujących dietę SCD osiągnęło remisję objawową, co sugeruje potencjalną skuteczność tej diety w poprawie zdrowia jelit. Według badań naukowych po 6 tygodniach następuje wyleczenie w 46% obszarów jelit.
Uzyskano również poprawę parametrów klinicznych u pacjentów z chorobami zapalnymi jelit. Zmiany w składzie mikrobiomu jelitowego, co może wpływać na równowagę mikroflory jelitowej. U niektórych pacjentów korekcja dysbiozy, zmiany obserwowane były już po 2 tygodniach. Wzrost złożoności mikrobiomu (większa różnorodność), zmiany w obfitości niektórych klastrów bakterii takich jak Clostridia; wpływ na specyficzne taksony.
Inne badania mówią o zmianach już po 1–2 tygodniach: poprawa objawów, mikrobiota przesuwająca się w kierunku bardziej zbliżonym do
zdrowych osób. Wzrost równomierności i ogólnej różnorodności. Zmniejszenie pewnych bakterii potencjalnie szkodliwych (np. Fusobacterium ulcerans) orazwzrost Enterobacteriaceae.
Eliminacja pewnych węglowodanów, które nie są trawione w jelicie cienkim, zmniejsza substrat dla bakterii fermentujących w jelicie grubym, co może ograniczać nadmierną fermentację i powstawanie potencjalnie szkodliwych produktów metabolizmu bakteryjnego.
Poprawa funkcji bariery jelitowej. Mniej stymulacji zapalnej ze strony bakterii i ich produktów (np. endotoksyn, lipopolisacharydów).
Zmiany w profilu metabolitów bakteryjnych (np. krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych, które mają działanie ochronne).
